Las Grands Ballets Canadiens στο Μ.Μ.Α.*

Αξέχαστες θα μείνουν οι παραστάσεις που έδωσαν 3 και 4 Απριλίου τα Μεγάλα Καναδικά Μπαλέτα στην αίθουσα Τριάντη του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών, σε όσους είχαμε την ευκαιρία να παρακολουθήσουμε. Γνωστά σ’ εμάς από την πρώτη τους εμφάνιση στην Αθήνα το 1985, καταξιωμένα διεθνώς για το ευρύ και ευέλικτο ρεπερτόριο τους από κλασικό μέχρι μεταμοντέρνο, δίνουν την ευκαιρία στους έξοχους χορευτές τους να δοκιμάσουν τις ικανότητες τους σε όλα τα είδη χορού.

            Για την πρόσφατη τους εμφάνιση ο διευθυντής του Μπαλέτου Βλάντιμιρ Πάνκοφ, επέλεξε ένα έργο του 2002, το «Minus One», που ο ίδιος είχε συμβάλλει στην υλοποίηση του. Είχε ζητήσει, όπως μας αφηγήθηκε, από τον διάσημο Ισραηλινό Οχάντ Ναχαρίν, να χορογραφήσει ένα έργο για τα Καναδικά Μπαλέτα. Ο Ναχαρίν, πολυάσχολος και κάπως κουρασμένος για καινούρια δουλειά βρήκε τη λύση με το να προχωρήσει σε μία πανέξυπνη συγκόλληση από επτά παλιές του χορογραφίες τις οποίες παρουσίασε σ’ ένα φρέσκο ενιαίο σύνολο γεμάτο εκπλήξεις, αντιθέσεις κι ολοζώντανα χιουμοριστικά στιγμιότυπα, από το οποίο σύνολο δεν έλειπε και η φιλοσοφική διάσταση.

            Συγκλονιστική η έναρξη με τους 35 χορευτές καθισμένους σε κύκλο να πέφτουν και να σηκώνονται εναρμονίζοντας το χρόνο τους σαν τραπουλόχαρτα στους βροντώδεις ήχους της μουσικής (μέρος από τη χορογραφία ‘anaphaz’ αν θυμάμαι καλά), για ν’ ακολουθήσουν άλλα κομμάτια από το ‘Mabul’ κ.λπ., προσωπικές αφηγήσεις, διασκεδαστικά ευρήματα, θεατές να συμμετέχουν στο χορό επί σκηνής, κι όλα κάτω από το μανδύα μιας καινοτόμου, πρωτοποριακής τεχνικής (το σύστημα Gaga), επινόηση του δαιμόνιου Ισραηλινού, με αρθρωτή κίνηση σαν της μαριονέτας ή του σώματος που διαπερνάται από ηλεκτροφόρο καλώδιο. Η εκπληκτική αυτή παράσταση κράτησε 85 λεπτά χωρίς διάλλειμα, αλλά κατά περίεργο τρόπο μας άφησε απορημένους πως τέλειωσε τόσο γρήγορα.