Δευτέρα 8 Οκτωβρίου 2012

«Διάλογοι» των Ντιάνα Βισνιέβα στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών



                Μπορεί να μην τίμησαν πολλοί  θιασώτες του χορού την παράσταση της Ντιάνα Βισνιέβα στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών στις 29 Σεπτεμβρίου (ο καλός καιρός κράτησε πολλούς ακόμα στα καλοκαιρινά θέρετρα) αυτοί όμως που προσήλθαν, οι ειδήμονες, απόλαυσαν μια πραγματικά εκλεκτή χορευτική βραδιά, που στερήθηκαν οι άλλοι. Κι απορώ πως ήταν δυνατόν να ξεχάσουν αυτήν την σπάνια χορεύτρια, απόφοιτη της σπουδαίας σχολής Βαγκάνοβα, πρωτοεμφανιζόμενης στο θέατρο Μαριίνσκι στην Ρωσία και στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών κατόπιν, τα Χριστούγεννα του 2004, μαζί με τον διάσημο Βλαντιμίρ Μάλαχωφ στην «Λίμνη των Κύκνων», που παρουσίασε το εθνικό μπαλέτο της 'Οπερας του Κιέβου. Είχα γράψει τότε για αυτήν: «ως Οντέτ προσέγγισε με το χορό της μια μοναδική τελειότητα, μ’ εκφραστική εσωτερικότητα και πνευματική ανάταση… σαν  Οντίλ η μεταμόρφωση της ήταν πλήρης. Σαγηνευτική, πονηρή, κρυψίνους, ορμητική, έδειξε τις δεξιοτεχνικές της ικανότητες με αστραφτερά tours και πιρουέτες…». Και αναφέρουμε και την επόμενη εμφάνιση της στο Ηρώδειο σαν "Μανόν", το 2008, που σφράγισε τις εντυπώσεις μας σαν μιά από τις ωραιότερες χορεύτριες της εποχής μας.
                Σε πλήρη καλλιτεχνική ωριμότητα σ’ αυτή της την επίσκεψη η Βισνιέβα πρόσφερε ένα δύσκολο, σοφά μελετημένο πρόγραμμα τριών μονόπρακτων μπαλέτων ικανό να αναδείξει την απόλυτη άνεση σε ένα ρεσιτάλ χειρισμού διαφορετικών χορευτικών τεχνοτροπιών και στυλ. Από την Μάρθα Γκράχαμ το «Errand into the maze» βασισμένο στο γνωστό μύθο Αριάδνης – Μινώταυρου, συνοδευμένη από τον εύπλαστο Abdiel Cedric Lacobsen, της ομάδας χορού Γκράχαμ, σε σύμπνοια με την εντυπωσιακή μουσική του Τζαν Κάρλο Μενότι, αφήνει να διαφανεί ανάμεσα στα ξεσπάσματα, τις παύσεις και την τελετουργική κίνηση, πόσο επιτυχημένα η εφυής αυτή χορεύτρια έχει εγκολπωθεί μια αλλοδαπή χορογραφική γλώσσα.
                Για τον Τζών Νοϋμάγιερ, όπως για κάθε χορογράφο που εμπνέεται από το χορευτή του, η αποκάλυψη της Βισνιέβα του έδωσε τη δυνατότητα να δημιουργήσει το «Dialogue” που παρουσίασε στο Μ.Μ. σε παγκόσμια πρεμιέρα. Χρησιμοποιώντας την μουσική του Φρεντερίκ Μομπού (Παραλλαγές σ’ ένα θέμα του Σοπέν) έπλεξε ένα pas de deux (παρτενέρ ο επιδέξιος χορευτής του μπαλέτου του Αμβούργου Θιάκο Μπορντίν), όπου η δεξιοτεχνία των δύσκολων βηματισμών και συμπλεγμάτων συναγωνίζονταν την κομψότητα και καθαρότητα της κλασσικής γραμμής, που με απαράμιλλη διαύγεια πραγμάτωσαν οι δύο χορευτές.
               Η θριαμβευτική επισφράγιση με το κοινό να χειροκροτεί επί 10 λεπτά, εκμαιεύτηκε από την συναρπαστική αποστρατευμένη από τυποποιημένες χορευτικές φόρμες χορογραφία των Πώλ Λάιτφουτ και Σόλ Λεόν (γνωστών μας από το Ολλανδικό Χοροθεάτρο) «Subject to Change», σε μουσική Φ. Σούμπερτ «Ο Θάνατος και η Κόρη». Πλαισιωμένη από τέσσερεις θαμαστούς χορευτές του Μπολσόι συμπεριλαμβανόμενου του εύστροφου Αντρέι Μερκούριεφ, η Ντιάνα Βισνιέβα μάγεψε με την αστείρευτη δυναμικότητα και την εξέχουσα τεχνική της τεκμηριώνοντας συγκλονιστικά ένα ευρύτατο φάσμα ερμηνευτικών δυνατοτήτων.