Ομάδα «Kι όμως Kινείται» στου Κακογιάννη

            Ποιος θα το ‘λεγε πως ένα μάθημα αστροφυσικής θα γινόταν χορευτική παράσταση. Κι όμως έγινε κι αυτό. Για τέσσερις βραδιές 21-24 Φεβρουαρίου στο φιλόξενο θεατράκι του ιδρύματος Μιχάλης Κακογιάννης η χορευτική ομάδα «κι όμως κινείται» μετεωρίστηκε, στροβιλίστηκε, κρεμάστηκε από ψηλά, επί μιάμιση περίπου ώρα, αποτυπώνοντας κατά το δυνατόν τις περιγραφικές απεικονίσεις των επιστημονικών αφηγημάτων σχετικά με το διάστημα του Δημήτρη Αποστολάκη, από το μουσικό σχήμα Χαϊνηδες, το οποίο και συμμετείχε ενεργά επί σκηνής.

            Στέρεο, ευέλικτο και συμβολικό το μοναδικό μετακινούμενο σκηνικό αντικείμενο, τρία κοντάρια ενωμένα χιαστί, χρησίμεψε σαν κύρια βάση, πάνω και γύρω από την οποία κινήθηκαν άλλοτε με τέλεια σύμπνοια σε καλά μελετημένους σχηματικούς όγκους και άλλοτε ανεξάρτητα οι έξη (3 αγόρια, 3 κορίτσια), αξιοθαύμαστοι χορευτές- ακροβάτες (ανάμεσα τους ο Ερμής Μαλκότσης κι ο Bentancor Camilo, υπεύθυνος και για τη σκηνογραφία) ταξιδεύοντας μας στα μυστήρια του σύμπαντος από την μεγάλη έκρηξη στις χορδές, τα μποζόνια, τις μαύρες τρύπες. «Το σωματίδιο του Θεού» όπως ονομάστηκε το έργο, έμπνευση του Δ. Αποστολάκη, ο οποίος ως ερευνητής παρακολούθησε στη Γενεύη στο CERN τα πειράματα της 4/7/2012, μπορεί να μην μας έδωσε τις απαντήσεις που διαρκώς ο άνθρωπος αναζητά. Μας προσέφερε όμως μια πρωτότυπη κι ενδιαφέρουσα ερευνητική ματιά στα θέματα που μας απασχολούν (με μόνο αρνητικό στοιχείο την μακρά κάπως διάρκεια της ομιλίας) και βέβαια το μερίδιο του θεάματος απρόσμενου και συναρπαστικού, καλοστημένου, σε σκηνοθεσία και χορογραφία των ίδιων των χορευτών που τους αξίζει ένα εύγε.