Μπαλέτο Όπερας Λυών στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών

            Ο χρόνος, η βία, η μοναξιά και πάνω απ’ όλα η αδυσώπητη ανάγκη για ελευθερία συγκεντρώνονται στο τρίπρακτο μπαλέτο του Τσέχου. Γίρζυ Κύλιαν «One of a Kind” δημιουργία 1998, που παρουσιάστηκε στην αίθουσα Τριάντη του Μεγάρου Μουσικής 8-10 Νοεμβρίου. Στο φαλακρό, ανάλγητο τοπίο του Atsushi Kitagawata και κάτω από τους ήπιους νυστακτικούς ήχους ηλεκτρονικής μουσικής του Brett Dean κ.α., καθώς και του τσελίστα Pieter Wispelwey, σε ζωντανή παρουσία μπροστά στο αριστερό της σκηνής, μια χορεύτρια αρχίζει να ξεχωρίζει ανάμεσα στις ανθρώπινες φιγούρες που κυκλοφορούν μεμονωμένα και συμπτωματικά ενώνονται για λίγο σε καινοφανείς, παράδοξους σχηματισμούς. Η ίδια χορεύτρια, κεντρικό πρόσωπο σε όλη τη διάρκεια του έργου, επιδεικνύει την αποφασιστικότητα και το δυναμισμό της να παραμείνει στο προσκήνιο σαν σύμβολο της δύναμης του ασθενούς φύλου.

            Στην δεύτερη πράξη το βιολοντσέλο πάντα αριστερά, τώρα επάνω στη σκηνή ζωντανεύει ήχους πιο ρυθμικούς. Τα σώματα των χορευτών πάλλονται. ‘Ένα κουαρτέτο προβάλλει την ευρηματικότητα και τη σύμπνοια της εκτέλεσης των θαυμάσιων κινητικών επινοήσεων του Τσέχου χορογράφου. Συνεχείς έλξεις και βίαιες απωθήσεις σχηματίζουν ένα ποικιλόμορφο πεδίο συγκρούσεων με ταχύτατες εναλλαγές που αποδεικνύουν την εξαιρετική χορευτική παιδία των μελών του μπαλέτου της Λυών.

            Μια τεράστια κροσσωτή κουρτίνα με τον βιολοντσελίστα φωτισμένο πίσω από αυτήν συνθέτει το σκηνικό του τρίτου μέρους, χωρίζοντας τη σκηνή στα δύο κι αφήνοντας την ελευθερία στους χορευτές να μπαινοβγαίνουν με άνεση. Στο προσκήνιο τώρα κυριαρχούν 2 ζεύγη με κινήσεις απότομες, γοργές σαν ξεσπάσματα βίας και οργής μιας συσσωρευμένης αγανάκτησης. Ωστόσο παρ’ όλα αυτά και παρά την έντονη ρυθμική μουσική που δεσπόζει, ένας διάχυτος λυρισμός που ολοκληρώνεται με το εξαιρετικό σόλο της χορεύτριας υποταγμένης στη μελωδία, φέρνει το έργο σε μια πλήρη αριστουργηματική ολοκλήρωση με μόνο μειονέκτημα τη μεγάλη διάρκεια της πρώτης πράξης.